Organofosfat Zehirlenmelerinde Kurkumin, Sülforafan ve İntralipidin Etkilerinin Değerlendirilmesi

Organofosfat Zehirlenme Tedavisi

Özet

Organofosfatlar, tarım ve sanayide kullanılan, kaza, intihar amaçlı veya mesleksel nedenlerle insanların da sıkça maruz kaldığı bir grup kimyasal ajandır (1). Çalışmamızın amacı organofosfat zehirlenmesinde, antioksidan etkinliği bilinen kurkumin, sülforafan ve intralipid tedavisinin etkilerini incelemektir.

Deneysel olarak yapılan çalışmamızda beş eşit gruba ayrılmış 30 adet rata, kontrol grubu hariç tutularak 30 mg/kg p.o. dozunda malathion (MAL) verilerek organofosfat zehirlenmesi modeli oluşturuldu. Tüm ratlara, 2. ve 12. saatte elektrokardiyografi (EKG) ve elektromiyografi (EMG) tetkikleri yapıldı ve yine bu saatlerde kontrol grubu dışındaki ratlara kurkumin, sülforafan ve intralipid maddeleri belirli dozlarda verildi. 24. saatte ratlar sakrifiye edildikten sonra alınan karaciğer ve böbrek dokularında; Süperoksit Dismutaz (SOD), Aktif Glutatyon (GSH), Malondialdehit (MDA) düzeyleri, serumda; Alanin aminotransferaz (ALT), Aspartat transaminaz (AST), üre, kreatinin ve psödokolinesteraz düzeyleri çalışıldı.

Ratların psödokolinesteraz (PChE) düzeyleri organofosfat grubunda anlamlı şekilde düşük, ALT ve AST düzeyleri ise anlamlı olarak yüksek bulundu SOD, MDA ve GSH üzerinde anlamlı etki oluşmadı. Elektrokardiyografi (EKG)ve elektromyografi (EMG) tüm gruplarda normal olarak değerlendirildi.

Çalışmamızda, organofosfat zehirlenmesinde, kurkuminin karaciğer dokularında iyileştirici bir etkisinin olabileceği, sülforafanın karaciğer dokularında antioksidan özellik göstererek, intralipidin de organofosfata bağlı psödokolinestereaz baskılanmasını azaltarak etkin olabileceği düşünülmektedir. Bunun yanında akut dönemde kardiyotoksisite ve nörotoksisiteyi değerlendirmekte EKG ve EMG’nin tek başlarına yeterli olmayacağı öngörülmektedir.